یک مرکز پژوهشی در لندن شاخص رفاه ۱۱۰ کشور جهان را منتشر کرد.

به گزارش خبرگزاریها در این گزارش نروژ و زیمبابوه به ترتیب مکان های نخست و آخر این رده بندی را از آن خود کرده اند و ایران در مکان نود و دوم جای گرفته است.

مؤسسه لگاتوم، (Legatum) مرکزی پژوهشی در لندن است که هر سال شاخص رفاه کشورهای جهان را منتشر می‌کند.

در این بررسی مجموعه رفاه شهروندان را با رضایت کلی آنها بررسی و پیشرفت را با هشت معیار اقتصاد، فرصت‌های شغلی و سرمایه‌گذاری، آموزش، مشارکت در اداره امور، بهداشت، آزادی‌های فردی، منابع مالی اجتماع و امنیت سنجیده می شود.

رشد ناخالص داخلی برای اندازه‌گیری میزان خوشبختی یا رشد کودکان کافی نیست. ومعدل عمومی یک کشور را از میانگین این هشت مورد به دست می‌آید.

از نظر اقتصادی ایران در میان کشورهای میانی فهرست قرار گرفته اما فقط ۳۸ درصد ایرانیان گزارش داده‌اند که یا کار می‌کنند و یا مشغول کارهای بدون دستمزد هستند، اما در عین حال دو سوم ایرانیان گزارش داده‌اند که نسبت به بخش مالی اطمینان دارند.

با مقایسه فهرست سال پیش متوجه می‌شویم که ایران از رده ۹۴ به ۹۲ صعود کرده‌است. ایران با اینکه در رده ۷۸ قرار گرفته اما به جز اقتصاد در بقیه موارد در میان ۳۰ کشور پائین جدول قرار دارد. در جدول تازه، ایران در مقوله آموزش در رده ۵۷ و در مقوله بهداشت با اندکی سقوط نسبت به قبل در رده ۶۰ ایستاد. بنابراین به طور کلی به نظر می‌رسد که در طول سال گذشته شاخص‌های فرعی ایران تغییر چندانی نکرده.

بیشترین تغییر در زمینه آموزش بود که پنج رتبه به دست آورد و به مقام ۵۷ صعود کرد. در زمینه فرصت‌های شغلی و سرمایه‌گذاری با از دست دادن ۴ رتبه به مقام ۸۶ سقوط کرد. یکی از یافته‌های این بررسی این بود که در میان پایه‌های پیشرفت، فرصت‌های شغلی و سرمایه‌گذاری نزدیک‌ترین پیوند را با هم دارند.

این عامل یک سنجه و معیار مهمی در بررسی رشد در آینده است و چیزی است که باید با دقت بررسی شود. در فهرست شما، ایران از نظر آنچه سرمایه اجتماعی نامیده شده در میان ۳۰ یا ۲۰ کشور پائین فهرست جای گرفته و این در حالی است که در ایران وابستگی‌های خانوادگی و اجتماعی مهم هستند.تقریباً اندکی بیش از ۶۳ درصد از ایرانیان می‌گویند که می‌توانند در موارد نیاز، روی دوستان و خویشان خود حساب کنند.

این همان بافت اجتماعی است که تا اندازه‌ای به‌جای شبکه‌های پشتیبان خانوادگی و مذهبی کار می‌کند. اما ضعف ایران در آنجاست که در آن سطح پائینی از همکاری و مشارکت اجتماعی دیده می‌شود به این معنی که تنها ۱۰ درصد از ایرانیان به دیگران اعتماد دارند و این باعث شده تا ایران در این شاخص در رده بیستم پائین جدول قرار بگیرد.

از سوی دیگر ۵۳ درصد از ایرانیان گفته‌اند در موارد لزوم به دوستان و خویشان متکی هستند. این عدد در نظر اول نقطه متعادلی به نظر می‌آید، اما در مقایسه با دیگر کشورهای جهان این رقم خیلی پائین است، ب

از هر ۱۰ ایرانی، چهار نفر احساس می‌کنند به هنگام احتیاج کسی را ندارند و نمی‌توانند به کسی اتکا کنند. این رقم بزرگی است. مطمئنم همه ما که اینجا هستیم احساس می‌کنیم در صورت نیاز کسی را داریم که به کمک‌مان بیاید.

رقم هشتاد درصد برای اعتماد و اتکا به دیگران یک میانگین است و درصد به‌دست آمده از ایران خیلی پائین است. در شاخص فرصت‌های شغلی و سرمایه‌گذاری یک زیرساخت وجود دارد که به سرمایه‌گذاران فرصت می‌دهد کسب‌وکاری را شروع کنند. پس ما اینجا یک زیرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات هم داریم چیزهایی مانند تعداد تلفن‌های همراه، امنیت سرورهای اینترنتی و غیره.

تنها سه‌چهارم ایرانیان معتقدند که اگر خوب کار کنند به خواسته‌های خود می‌رسند. در ایران موانع ورود به کسب‌وکار و هزینه‌های اولیه به راه انداختن کسب‌وکار نسبتاً پائین است ولی وقتی کسی کسبی را به راه انداخت شانس اینکه بتواند کارش را ادامه بدهد خیلی کم است. زیرا بستر کار در ایران فاقد آن زیرساخت‌هایی است که برای ادامه کسب‌وکار ضروری هستند.

ایران دارای رقم نسبتاً بالایی در زمینه پس‌اندازهای ناخالص ملی است ولی این تاثیری در بهبود خرسندی مردم ندارد و درجه رضایت مردم از سطح زندگی خود هم‌چنان بسیار پائین است. داده‌ها نشان می‌دهد که انتظار ایرانی‌ها از رشد اقتصادی نیز پائین است.