Google Glass یک تکنولوژی عالی و دیوانه‌وار است. یکی از آن پرش‌های بلندی که هر 6-7 سال یک بار می‌بینیم. حالا کم کم استفاده‌های بالقوه برای تکنولوژی‌های پوشیدنی دارند از فیلم‌های علمی-تخیلی بیرون می‌آیند، ولی آیا دنیای سایبورگی آینده با این تکنولوژی‌ها تبدیل به یک ویران‌شهر (ضد آرمان‌شهر) که در فیلم‌های سینمایی دیده‌ایم نخواهد شد؟
کمی زیاده‌روی است که ادعا کنیم گوگل با عینک هوشمندش باعث و بانی چنین فضایی خواهد بود، اما به هر حال تغییرات بزرگ و گاه هولناک از همین گام‌های کوچک شروع می‌شوند. بسیاری از افراد هم فرصتی که معرفی گوگل گلس به وجود آورده، استفاده کرده‌اند تا درباره نگرانی‌های پیرامون رعایت حریم خصوصی مطالب اغراق‌آمیز بنویسند.
آیا آنها برای هیچ، های و هوی میکنند؟ آیا ما واقعاً باید نگران پیامدهای روی چشم گذاشتن عینک‌هایی که در واقع تلفن‌های هوشمندِ پوشیدنی هستند باشیم؟
نگرانی اول: ردیابی چشمی
گوگل گلس احتمالاً از یک نوع سیستم ردیابی چشمی استفاده میکند تا متوجه شود که شما به چه بخشی از نمایشگر روی شیشه عینک نگاه می‌کنید و از این طریق اجرای دستورات یا حتی بازکردن قفل دستگاه را میسر کند. تکنولوژی ردیابی حرکت چشم، مدت مدیدی است که وجود دارد و در تجربیات و آزمایش‌های مختلف نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما ترس جدیدی که حالا به وجود آمده این است که گوگل بتواند همه کارهای شما را ردیابی کند؛ تصور اینکه چیزهای بسیار شخصی مثل نگاه‌های محبت‌آمیز شما به دیگران در اختیار گوگل قرار بگیرد آزاردهنده است. یا برای مثال کسانی که در گوگل نشسته‌اند حتی می‌توانند بفهمند که شما به چه اتومبیل‌هایی نگاه می‌کنید و به این طریق تبلیغات هدفمند برای شما ارسال کنند.
ردیابی دائمی حرکات چشم شما برای خلق یک نقشه جامع از علایق‌تان، یک گام بزرگ برای گوگل است؛ گامی که اطلاعاتی بسیار فراتر از آنچه امروزه من و شما با گوگل به اشتراک گذاشته‌ایم را در اختیار این کمپانی قرار میدهد.
با این عینک که می‌تواند کاربردهای شیطانی هم داشته باشد، گوگل چیزهایی را در مورد شما خواهد دانست که حتی خودتان هم آنها را نمی‌دانید! مثل این می‌ماند که بگذارید گوگل از دریچه وبکم به تماشای‌تان بپردازد و مثلاً وقتی که حوصله‌تان در محیط آنلاین سر رفته، با تشخیص آن، واکنش مناسبی برای رفعش انجام دهد؛ چیزی که به فکر جن هم خطور نمی‌کند!
رد این نگرانی: موردی که در بندهای بالا به آن پرداخته شد، به سادگی قابل رد کردن است؛ زیرا هیچ یک از ما حاضر نیستیم با سر در چاه شیرجه برویم و چند صد دلار ناقابل را خرج این کنیم که گوگل بیاید و داده‌های ضمیر ناخودآگاه ما را از طریق ردیابی چشمی کِش برود! اصلاً چه کسی حاضر است موقع دیدار با نامزدش عینک گوگل را به چشم بزند؟ گوگل گلس برای رهاییِ دست از شر صفحات لمسی ساخته شده؛ یعنی برای تعامل -بدون دخالت دست- با یک پلتفرم هوشمند، در حالی که یا در حال حرکت هستیم یا چند تا هندوانه را زیر بغل زده‌ایم! البته این دومی استعاره بود.
نگرانی دوم: تبلیغات تهاجمی
این ترس بر این ایده استوار است که گوگل گلس را همیشه بر چشم دارید و آن هم گوگل را از مکان‌هایی که می‌روید مطلع میکند، پس در نتیجه تبلیغات مرتبط بی‌درنگ به سمت شما روانه می‌شوند.
این نوع تبلیغ کردن خیلی مخوف می‌نماید و می‌تواند شما را یک جورهایی هیپنوتیزم کند. مثلاً فرض کنید نزدیک یک شعبه فروش قهوه هستید و بلافاصله یک پیشنهاد خرید همراه با تخفیف جلوی چشم‌تان ظاهر میشود.
درست است که این مورد در تلفن‌های هوشمند هم رخ میدهد ولی اکثر مردم به چنین تبلیغاتی توجه نمی‌کنند. اما ممکن است گول بخورند و با این فکر که در گوگل گلس هم تحت تأثیر تبلیغات اینچنینی قرار نخواهند گرفت، آن را خریداری نمایند و آن وقت کم کم تبلیغات از درب پشتی ذهنشان وارد شود و دست‌ها به سوی جیب‌ها برود و ... آنچه که نباید، رخ دهد.
رد این نگرانی: ولی قرار نیست که گوگل مدام تبلیغات pop-up جلوی چشم شما بیاورد، آن هم در حالی که دارید توی خیابان راه می‌روید. در گوگل گلس، هر تبلیغی باید در حوزه دید شما باشد و همان محدودیت‌های موجود در تبلیغات موبایلی که به خاطر صفحه نمایش کوچک بروز میکند، در مورد گوگل گلس (به خاطر نمایشگر کوچکتر) چندین برابر باعث زحمت خواهد شد. بنابراین تبلیغات اینچنینی هدف گوگل نخواهند بود زیرا مایه آزار کاربر می‌شوند و در نتیجه آنها را غیرفعال خواهد کرد.
نگرانی سوم: دانای کل
یک تلفن پوشیدنی که روی صورت انسان قرار گرفته بیشتر از تلفن‌های هوشمند فعلی که خیلی مواقع داخل جیب قرار گرفته‌اند، از شما اطلاعات دارد. ولی نه آنقدرها. گوگل همینک نیز حجم عظیمی از اطلاعات را درباره هر یک از ما جمع‌آوری و تبلیغات هدفمند ارائه میکند، حتی نتایج جستجوی شخصی را با توجه به دیدگاه‌های سیاسی شما ارائه میکند.
پس حتی اگر گوگل چندین برابر الآن از شما اطلاعات به دست بیاورد باز هم باید خیلی حواسش باشد که با آن، چه میکند. مدل کسب و کار فعلی گوگل فقط یه این دلیل خوب کار میکند که اکثر افراد به آن اعتماد دارند. قرارداد نانوشته‌ای که وجود دارد این است؛ ما از سرویس‌های مجانی استفاده می‌کنیم و آنها بدون افشای هویت ما، اطلاعات را به عرضه‌کنندگان محصولات می‌فروشند تا تبلیغاتی هدفمندتر از قبل شکل بگیرد. چیزی که این قرارداد را محکم نگه داشته این است که از داده‌ها برای کارهای "خبیثانه" استفاده نشود چون شعار گوگل این است که "خبیث نباش!"
بنابراین به محض اینکه اعتماد عمومی خدشه‌دار شود، این مدل کسب و کار فرو خواهد پاشید و گوگل نیز با دانستن همین موضوع است که بسیار محتاطانه با داده‌های ما کار میکند؛ و گرنه با او خداحافظی خواهیم کرد.
هر بار که گوگل افتضاح به بار می‌آورد رسانه‌ها به کمپانی هجوم می‌برند، و این حق را هم از طرف جامعه دارند. گوگل همین چند وقت پیش به خاطر نقض حقوق خصوصی کاربران مرورگر سافاری آیفون، 22.5 میلیون دلار به کمیسیون تجارت فدرال امریکا پرداخت کرد. طوفانی مشابه زمانی رخ داد که مشخص شد اتومبیل‌های فعال در طرح Google street view به طور مخفیانه به جاسوسی از وای-فای خانه‌ها و فروشگاه‌های اطراف می‌پرداخته‌اند.
مطمئناً میتوانید بگویید که این، آن روی تاریک سکه گوگل را نشان میدهد و نمی‌توان در مورد گوگل گلس به آنها اعتماد کرد. ولی منافع گوگل ایجاب نمی‌کند که کارهای خبیثانه بکند و همین الآن هم نشانه‌هایی دال بر تأثیر منفی چنین کارهای بر مدل کسب و کار گوگل مشاهده میشود.
مثلاً یک تحقیق جدید هست که نشان میدهد حدود 20٪ از بزرگسالان امریکایی، از روی عمد سرویس ردیابی مکانی تلفن همراه خود را غیرفعال کرده‌اند، زیرا می‌ترسند که اشخاص یا کمپانی‌ها به موقعیت آنها دست یابند و بر این اساس باعث مزاحمت شوند. و اوضاع برای گوگل زمانی سخت‌تر میشود که بدانیم آمار فوق در بین کاربران تلفن‌های هوشمند بدتر است؛ یک سوم از آنها قابلیت ردیابی مکانی را غیرفعال کرده‌اند.
رد این نگرانی: هنوز خیل بزرگی از افراد هستند که گوگل واقعاً امیدوار است بتواند اطلاعات کامل آنها را در اختیار داشته باشد، ولی بسیاری از آنها خیلی زرنگ و البته دچار سوء ظن شدید نسبت به کمپانی‌های بزرگ هستند. البته همین افراد هم اطلاعات بسیاری نزد گوگل دارند ولی با این وصف آیا شما فکر می‌کنید که گوگل حاضر است آتش به هیمه ترس عمومی بزند؟ روندهای مرتبط با ترس عمومی شیب خیلی تندی دارند، گوگل هم تا به حال مخمصه‌های زیادی داشته. بنابراین با چند گام کج دیگر، مدل کسب و کارش در معرض تندبادی از حوادث غیرقابل پیش‌بینی قرار خواهد کرد.
جمع‌بندی
آیا گوگل گلس آنقدر جذاب هست که بخواهیم آن را تمام روز به چشم بزنیم؟ بله. تلفن‌های همراه نیز در ابتدا خیلی عجیب و غریب می‌نمودند و اگر کسی آنها را داشت، نگاه‌های سنگینی را روی خود احساس می‌کرد. احتمالاً دزدی‌های زیادی هم صورت گرفت، ولی در اینجا دیگر صحبت از یک چیز کاملاً جدید که ناگهان چشم‌ها را خیره کند نیست.
سال‌ها است که عینک تبدیل به جزئی از زندگی انسان‌ها شده. اضافه شدن یک قطعه باریک به عینک، قرار نییست تفاوت چندان بزرگی را در ظاهر آن به وجود آورد. البته نمی‌توان رأی قاطع داد، ولی به نظر می‌رسد گوگل گلس خیلی زود تبدیل به یک چیز عادی در زندگی روزمره ما شود.
اگر بخواهیم یک جمع‌بندی خلاصه ارائه کنیم، باید گفت که گوگل آنقدر اعتبار و خوشنامی بین مردم این روزگار به دست آورده که حتی با استفاده (یا سوء استفاده مخفیانه) از اطلاعات ما باز هم وجهه‌اش در کتاب‌های تاریخ مثبت درج شود و کاربران بر مبنای اعتمادی که به آن دارند، اطلاعات خود را در اختیارش قرار دهند.
مسئله این است که ما هنوز نمی‌دانیم گوگل گلس دقیقاً چه خواهد بود. ولی به خوبی مسائل مهم در رابطه با حریم خصوصی را می‌دانیم، پس اگر گوگل بخواهد آنها را نادیده بگیرد پیامدهای وحشتناکی برایش خواهد داشت.
مهم‌تر از همه این است که کاربران به سمت تکنولوژی‌هایی که به آنها حق انتخاب آزادانه در رابطه با حفظ حریم خصوصی‌شان را ندهد، نمی‌روند. بنابراین گوگل گلس نیز این انتخاب‌ها را در خود جای خواهد داد. فراتر از حق انتخاب در پلتفرم، انتخاب آزادانه درباره چگونگی استفاده از این وسیله است. مطمئناً هر یک از ما در موقعیت‌هایی که احساس خطر کنیم و بخواهیم حریم خود را خصوصی نگه داریم، گوگل گلس که هیچ حاضریم افراد مورد اعتماد خود را هم از دایره بیرون نگه داریم.
یولو نخستین گوشی هوشمند اینتل برای قاره‌ی سیاه
خیلی شبیه لوگوی بانک دی این لوگوی نرم افزار 
گوگل، بزرگترین موتور جستجوی اینترنتی با بیش از ۲۰ میلیون درخواست خدمات روزانه می‌باشد.
انجمن 
