مصطفی لعل شاطری: شاید شما هم در اطراف خود افراد زیادی را دیده اید که از صبح تا شب مشغول کار و کسب درآمد هستند (که اگر این درآمد حلال باشد احسنت بر آن ها ولی اگر چنانچه شبهه ناک و حرام باشد باید از آن پرهیز نمود!)، و با اینکه درآمدی چند میلیونی دارند اکثراً نیز از وضع خود نالان هستند، ولی دلیل این امر را خود آن ها نیز نمی دانند.
شاید باورتان نشود ولی چنانچه اندکی مال حرام وارد زندگی فردی گردد تأثیرات بسیار سویی بجا می گذارد به نحوی که مرحوم آیت الله بهجت همواره در سلسله جلسات درس خود بر این امر تاکید کرده می فرمودند: دلیل عقب ماندگی افراد در زندگی این است که اموال شبهه ناک مصرف می کنند، و مال شبهه ناک، ایجاد تردید و شبهه می کند، و به قدر ضرورت به نان خالی اکتفا نمی کنند. این هاست که در کسب ایمان و یقین و توفیق در بدست آوردن برکات اثر دارد، لذا بعضی از علما خودشان در خانه نان تهیه می کردند، تا از جهت طهارت و حلیت آن مطمئن باشند. این را بدانید تصرف در مالی که صاحب آن راضی نیست و مصرف کردن آن، در علمیات و عملیات ما اثر می گذارد!
ناصرالدین شاه به مرحوم کنی (عالم بزرگ، ملاعلی تهرانی کنی 1220- 1306) خیلی احترام می گذاشت، لذا او را از پرداخت مالیات معاف کرده بود. ولی مرحوم کنی به او گفت: خواهش می کنم دستور دهید از املاک ما هم مالیات بگیرند! و مقصودش این بود که از هر جا کم کنند، به دیگران می افزایند، و از ما که مالیات نمی گیرند، به جای آن از دیگران بیشتر می گیرند.
آیت الله بهجت همچنین می فرمودند: علمای ما، در مصرف قناعت می کردند و به دیگران رسیدگی می کردند. اما ما راهی را می رفتیم و می رویم که نه به خودمان پرداختیم، و نه به دیگران رسیدگی کردیم؛ بلکه در اثر قناعت نکردن و غَور در مادیات و تجملات زندگی همیشه مقروض هستیم. قرض در حقیقت مغلول کردن (در زنجیر و بند کردن خود) است، خدا می داند که انسان چه قدر باید تلاش کند و از کجا بیاورد، تا قرضش را ادا نماید!