فیزیوتراپی، فراهم کننده خدمات برای مردم و جمعیتها می‌باشد تا حداکثر حرکت و توانایی عمل(Movement and functional ability) را در طول دوران زندگی حفظ نماید ویا توسعه داده و به حال اول بر گرداند. فیزیوتراپی شامل ارایه خدماتی است به حرکت و عملکرد فرد میباشد که توسط فرآیند پیری یا صدمات و بیماریها، مورد تهدید قرار می‌گیرند. حرکت(Movement) کامل و کارامد در قلب چیزی قرار دارد که از آن به عنوان سلامتی نام برده می‌شود...

ماهیت فیزیوتراپی
فیزیوتراپی، فراهم کننده خدمات برای مردم و جمعیتها می‌باشد تا حداکثر حرکت و توانایی عمل(Movement and functional ability) را در طول دوران زندگی حفظ نماید ویا توسعه داده و به حال اول بر گرداند. فیزیوتراپی شامل ارایه خدماتی است به حرکت و عملکرد فرد میباشد که توسط فرآیند پیری یا صدمات و بیماریها، مورد تهدید قرار می‌گیرند. حرکت(Movement) کامل و کارامد در قلب چیزی قرار دارد که از آن به عنوان سلامتی نام برده می‌شود.

فیزیوتراپی به شناسایی و افزایش پتانسیلهای حرکتی برای بهبود، پیشگیری(Prevention)، درمان و نوتوانی، می‌پردازد. فیزیوتراپی شامل اثرات متقابل فیزیوتراپیست، بیمار وخانواده آنها و یا سایر افرادی می‌باشد که از بیمار مراقبت می‌کنند، بر یکدیگر می‌باشد، تا بتوانند پتانسیلهای حرکتی بیمار را ارزیابی کرده و در ایجاد اهداف مورد نظر همه با استفاده از دانش و مهارتهای ممتاز فیزیوتراپیست به توافق برسند.
دیدگاه منحصر به فرد فیزیوتراپیست از بدن و نیازها و پتانسیلهای حرکتی آن برای رسیدن به تشخیص و استراتژی درمانی نقش اساسی دارد و تثبیت کننده هر موقعیتی می‌باشد که در آن خدمات ارایه می‌شود. این شرایط با توجه به هدف فیزیوتراپی در بهبود سلامت، پیشگیری، درمانی و بازتوانی، متغیر است.

ماهیت فرایندهای فیزیوتراپی
فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک فیزیوتراپیست صورت می‌گیرد وشامل : بررسی، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می‌باشد.

بررسی (Assessment): شامل معاینه (Examination) انفرادی و گروهی نقص‌های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می‌توان به آن پی برد.

تشخیص (Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می‌آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می‌باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته‌های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

برنامه ریزی (Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می‌شود و معمولا به ایجاد برنامه‌ای برای مداخله ختم می‌شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری که با بیمارخانواده یا فردی که از وی مراقبت می‌کند، قابل بحث می‌باشد.

مداخلات (Intervention): انجام می‌شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می‌باشد.

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد معاینات با هدف ارزیابی نتایج حاصل می‌باشد.

سابقه تکنیک های درمانی فیزیوتراپی به بقراط میرسد.درمان با اشعه خورشید،آب گرم،ورزش،ماساژ و بسیاری از تکنیک های دیگر به پیش از میلاد میرسد.دانشمندان ایرانی و اسلامی بسیاری بر آن افزودند.متاسفانه با افزایش جمعیت انسانی و عدم توجه به اطباء بخصوص در ایران و کشور های اسلامی کارکرد اینگونه تکنیک ها کاهش یافت.

نوعی از طبیب ها(Physicians)با روشهای خاص خود(دارو و تیغ)و برخورد آکادمیک توانستند روش ضد عفونی را دوباره کشف و ترویج نمایند.عامل بیماریزا دوباره کشف و زیر میکروسکوپ تایید شد.بزرگ ترین توفیق این گروه با کشف داروهای آنتی بیوتیک و ضدالتهابی در سالهای ۱?۴۰میلادی بود.

این گروه پزشک با رویکردی دوباره روش های درمانی قدیمی را نیز احیا کرد.ازجمله روشهایی که تاثیر فیزیولوژیک آن آشکار بود. تمرین درمانی،گرما درمانی ودیگر متد ها که به آن تکنیک های جدیدی مانند الکتروتراپی افزوده شد.
این روش درمانی به عنوان درمان فیزیولوژیک(Physiologic Therapeutic) و سپس به فیزیوتراپی معروف گشت.

مکانیسم آموزشی دراین رابطه دچار تغییر شد. ایجاد بیمارستانهای بزرگ ،صنعتی شدن و جنگ های بزرگ حضور همه جانبه در همه بیماریها ،تاکید بر سیستم حرکتی برای کار و شغل و جنگ فیزیوتراپی را تغییر داد تا این پزشک جدید با نام فیزیوتراپیست به عرصه برسد.

فیزیوتراپیست:
۱- دارای دانش پزشکی مدرن(Medicine).
2- آشنا با روش های قدیمی درمانی(TraditionalMedicine).
3- آشنا با دیدگاه کلی نگر(Holistic).
4- آشنا با فیزیولوژِِی و پاتولوژی حرکت
۵- آشنا با مفاهیم سلامت صنعتی(Health Industry).
6- آشنا با مفهوم سلامت رزمی

فیزیوتراپیست ها با حمایت همه جانبه پزشکان(Physician)توانستند بروی پا ایستاده و مراحل تکامل را طی نمایند.
۱- با تاکید بر حرکت درمان های جراحی را کامل نمایند.
۲- با تاکید بر تنفس بهتر بیهوشی ها را کم خطر کنند.
۳- تجهیزات الکتروتراپی و مکانوتراپی را علمی کرده وبا وسعت بکار گیرند.
۴- سیستم های جدید مانند لیزر را بکار گیرند.
۵- در تمامی حیطه ها حضور یابند.

حرکت فیزیوتراپی و فیزیوتراپیست ها به سمت محوری شدن در درمان بقدری سریع شده است که از آنها خواسته شده است کلمه Dr. را بر اول اسم بیاورند.

شاید استئوپات ها نتوانستند اصالت خود را حفظ نمایند و تقریبا حذف شدند و یا کاروپراکت ها با توجه به محدود بودن تعاریف گسترش نیافتند.پزشکان متعارف(Physician) دانش فنی کل نگر مناسب را ندارند.حتی جراحان روز به روز به فیزیوتراپی احتیاج میابند.واکسیناسیون و گسترش بهداشت مانور های ایشان را کاهش داده است. طبیب های قدیمی دانش مدرن را ندارند.اما فیزیوتراپی عرصه مناسبی برای عملیات خود یافته است.

جایگاه درمان فیزیوتراپی در کجا قرار دارد؟
فیزیوتراپیست ها یکی از بخشهای اساسی در سیستمهای ارائه دهنده خدمات مرتبط با سلامت می باشند. فیزیوتراپیست ها به شکلی مستقل خدمات مرتبط با سلامت ارائه می دهند و بر طبق اصول برنامه های بازتوانی و نوتوانی، برای احیای مجدد عملکرد و کیفیت بهتر زندگی در افرادیکه بدون حرکت می باشند یا نقصهای حرکتی دارند، به کار می پردازند. فیزیوتراپیست ها توسط اصول اخلاقی خودشان هدایت می شوند. بنابراین آنها ممکن است درگیر یکی از اهداف زیر گردند:

حفظ و یا برگرداندن سلامتی برای فرد یا جامعه
جلوگیری از آسیبها و محدودیتهای عملکردی و ناتوانیها
انجام مداخلات برای بازگرداندن مجدد تمامیت سیستمهای اساسی بدن و مورد نیاز برای حرکت، افزایش عملکرد و بهبودی مجدد، بالا بردن ظرفیت مربوطه، و بهبود کیفیت زندگی در افراد و جامعه

فیزیوتراپیست ها در چه مکانهایی کار میکنند:
آسایشگاه ها ،بیمارستانها، مراکز نگهداری،مراکز بازتوانی و اقامتگاه ها،مطب/ کلینیکهای خصوصی فیزیوتراپی ، درمانگاه بیماران سرپایی،مراکز اجتماعی:مراکز مراقبتهای مرتبط با سلامتی اولیه،خانه های اشخاص(Individual Homes).،مراکز آموزشی و تحقیقاتی،مراکز بهداشت حرفه ای،مدارس،مراکز مراقبت از شهروندان سالمند،مراکز ورزشی،شرکتها و محلهای کار،مکانهای عمومی (مانند تفرجگاه ها) برای بهبود سلامت،کارخانجات،حوادث غیرمترقبه،