شرکت تازه تأسیس Deep Space Industries در روز 3 بهمن اعلام وجود کرده و هدفش این است که با بهره برداری از خرده سیارات غنی در گستره فضا، به نسل بشر کمک کند تا حضور خود را به ورای منظومه خورشیدی گسترش دهد. این شرکت قصد دارد از سال 2015 ناوگان فضاپیماهای معدن کاو خود را به بیرون جو زمین بفرستد تا در بازه ای 10 ساله به جستجوی فلزات و آب از خرده سیارات نزدیک زمین بپردازند. چنین پروژه ای می تواند سنگ بنای ساخت فضاپیماها و سوخت رسانی به آنها در فواصل بسیار دور از زمین باشد و مردمانی را که در آینده ساکن فضا خواهند بود، قادر به سفر تا مرزهای دست یافتنی برای بشر کند.

مدیر عامل DSI آقای دیوید گامپ (David Gump) در اظهار نظری می گوید: «استفاده از ذخایر انباشته در فضا تنها راهی است که ما را قادر می کند از پس توسعه پایا در بیرون جو بر آییم.» آقای گامپ توضیح می دهد که «هر ساله بیش از 900 خرده سیاره در حال عبور از نزدیک زمین، رویت می شوند. آنها می توانند نقشی را که ناحیه آهن مینسوتا در قرن گذشته برای صنعت خودروسازی دیترویت بازی کرد، برای ما بازی کنند -یک منبع کلیدی در نزدیکی جایی که به آن نیاز است. در این مورد، فلز و سوخت ذخیره شده در خرده سیارات می تواند صنایع فضایی را برای قرنی که در آن هستیم، گسترش دهد. این استراتژی ما است.»

طرح های بلندپروازانه و گام به گام DSI  

DSI قصد دارد از سال 2015 با ارسال فضاپیمایی به نام Firefly که 25 کیلوگرم وزن دارد، شناسایی اهداف مناسب برای معدن کاوی فضایی را آغاز کند. Firefly باید بازدید مقدماتی را با هزینه کم به عمل آورد و برای همین بر مبنای گونه CubeSat ساخته می شود تا بتوان آن را با راکت های فضایی که ماهواره های بزرگ مخابراتی را در مدار قرار می دهند، به فراسوی جو پرتاب کرد.

رئیس هیئت مدیره DSI آقای ریک تاملینسون می گوید: «ما قادر هستیم ماشین های جذابی را در ابعاد کوچک، با هزینه کم و سریع تر از هر زمان دیگری بسازیم. یک لشکر از Firefly ها را تصور کنید که ساخته و پرداخته، آماده پرواز و نمونه گیری از اهداف مورد نظر هستند.»

پس از آن و از ابتدای سال 2016 قرار است فضاپیمای 32 کیلوگرمی Dragonfly به فضا برود تا نمونه ها را جمع آوری کرده و به زمین بیاورد. این سری از مأموریت های فضایی هم 2 تا 4 سال به طول خواهد انجامید و نمونه های آورده شده، به محققان کمک خواهد کرد تا اهداف مناسب را انتخاب کنند. باقی نمونه ها هم احتمالاً به محققین یا مجموعه داران فروخته می شود تا برای شرکت درآمد زایی حاصل شود.

آقای گامپ می گوید که عموم مردم دنیا می توانند از طریق پخش مستقیم از اتاق فرمان، دوره های آنلاین معدن کاوی فضایی و سایر راهکارهای نوآورانه، در جریان پیشرفت ها قرار بگیرند و در این زمینه اسپانسرهایی مثل جایزه Google Lunar X و شرکت های Unilever و Red Bull نیز حاضرند میلیون ها دلار برای پشتیبانی از فعالیت های فضایی اختصاص دهند.

با استفاده از مواد معدنی گردآوری شده از فضا -مرحله ای که تحقق آن برای 10 سال آینده (2023) برنامه ریزی شده- ابتدا ماهواره ها و سپس پایگاه های فرا جوی ساخته خواهند شد. فعالیت های ساخت و ساز DSI با استفاده از چاپگر سه بعدی که DSI منتظر تأیید پتنت آن است و MicroGravity Foundry نام دارد ساخته خواهند شد. حتماً خبر پایگاه های دائمی بر روی ماه با استفاده از چاپگرهای 3 بعدی را قبلاً خوانده اید.

برنامه های DSI از این هم گسترده تر است و شامل تجزیه منابع آب فضایی به هیدروژن و اکسیژن برای تهیه سوخت، بر پایی ایستگاه های سوخت گیری و کارخانه های فضایی هم هست.

سفینه های جستجو گر و نمونه برداری از خرده سیارات  

  فضاپیمای Archimedes  (ارشمیدس) یک کشتی فضایی اکتشافی است که با استفاده از شاخک های تحقیقاتی خود ترکیبات خرده سیارات را شناسایی می کند. بلیت این فضاپیما یک طرفه است و با انجام مأموریت عمر آن هم به پایان می رسد.

  فضاپیمای Dragonfly (سنجاقک) برای جمع آوری سنگ ها یا صخره ها از روی خرده سیارات یا در فضا، به منظور انجام عملیات معدنی طراحی شده.

  فضاپیمای فرآوری سوخت برای عملیات های مورد نیاز در این زمینه در نظر گرفته شده.

  فضاپیمای دروگر یک طرح مفهومی دیگر برای به دام انداخت و حمل خرده سیارات معلق در فضا است.

فضاپیمای دروگر در نمایی دیگر.

  Microgravity Foundry یک کارخانه کوچک برای جداسازی سنگ های معدنی و منابع غنی از صخره ها در شرایط میکرو گرانشی (گرانش نزدیک به صفر) است. این کارخانه ذوب فلز که در اصل یک پرینتر 3 بعدی است، می تواند قطعات فلزی را با چگالی و درجه مقاومت بسیار بالا آن هم در شرایط گرانش صفر بسازد.

  سکونتگاه گردان یک طرح مفهومی برای سکونتگاه هایی است که می توانند بر روی خرده سیارات ساخته شوند (نیمه دیگر آن در دست ساخت است!)