رنگ ها می توانند بزرگسالان را در شناخت روحیات کودک راهنمایی کنند؛ اما آنها نیز باید زبان رنگ ها را بشناسند.    
       
       
   
روانشناسی رنگ ها در کودک        
   


ابتدا بهتر است آشنایی اولیه کودک با رنگ ها را مورد توجه قرار دهیم. قبل از یادگیری اسم رنگ ها، کودک از طریق مشاهده بین آنها تمایز قایل می شود. در فاصله سنی دو تا پنج سال کودک نام رنگ ها را یاد می گیرد. دخترها معمولاً سریع تر از پسرها نام رنگ ها را به خاطر می سپارند. البته این روند یادگیری در کودکان مختلف، متفاوت است و بستگی به چگونگی رشد سیستم عصبی آنها دارد. اگر می خواهید به کودکتان توانایی تشخیص رنگ ها را آموزش دهید، سعی کنید ارتباط آنها را با یک چیز مشابه به آنها نشان دهید. در اینجا چند مثال برای کودکانی با بهره هوشی متوسط می آوریم:

زرد مثل موز، لیمو، آفتاب_ قرمز مثل سیب، گوجه فرنگی

آبی مثل شلوار جین، آسمان_ سبز مثل نخودفرنگی، علف، برگ

خاکستری مثل فیل_ قهوه ای مثل خرس، پوست درخت

این بحث به رابطه رنگ ها با روانشناسی کودک می پردازد و امیدواریم برای شما عزیزان مفید واقع شود. رنگ جنبه مثبت دوران کودکی ما را نشان می دهد.کودکان به همه رنگ ها علاقه دارند و فوراً نسبت به آنها عکس العمل نشان می دهند. با این همه، عکس العمل کودکان متفاوت از عکس العمل بزرگسالان است. رنگ ها می توانند بزرگسالان را در شناخت روحیات کودک راهنمایی کنند؛ اما آنها نیز باید زبان رنگ ها را بشناسند.

کودکان دایره محدودی از رنگ ها را مورد استفاده قرار می دهند که البته این دایره در فرایند رشد آنها تا دوره بزرگسالی گسترش می یابد. اولین چیزی که کودکان قادر به تشخیص آن هستند، رنگ هاست. کودکان در ابتدا رنگ های سیاه و سفید (روشنایی و تاریکی) را تشخیص می دهند و والدین نیز در این دوره اغلب نقاشی های سیاه و سفید برای آنها می کشند و اسباب بازی های سیاه و سفید برایشان می خرند؛ اما در مدت شش هفته تا دو ماه وضعیت آنها تغییر شگرفی می کند. در این زمان ابتدا کودک رنگ قرمز و پس از آن دیگر رنگ های گرم را تشخیص می دهد و رنگ زرد را نیز در فرایند شناسایی رنگ ها به مرور درک می کند.

کودکان جذب رنگ های گرم می شوند. پژوهش های متعدد نشان می دهد که گرایش کودکان به رنگ های گوناگون طی مراحل مختلف رشد تغییر می کند. بسیاری از کودکان زیر ده سال رنگ قرمز یا صورتی را به عنوان رنگ دلخواهشان بر می گزینند؛ اما همین کودکان وقتی سن شان از مرز ده سال می گذرد، رنگ آبی را ترجیح می دهند. این تغییر در فرایند رشد به منزله توانایی انتخاب رنگ است. سلیقه کودک در انتخاب رنگ کاملاً با جنسیت او ارتباط دارد.

پژوهش ها نشان می دهد که دختر بچه ها صورتی و بنفش را به رنگ های دیگر ترجیح می دهند و پسر ها سیاه و دیگر رنگ های تیره را بیشتر از رنگ های دیگر می پسندند. اکنون این سوال به ذهن می آید که این انتخاب ها ذاتی هستند یا اکتسابی؟ والدین به کودکان می آموزند که برای انتخاب لباس ها و اسباب بازی هایشان رنگ های خاصی را با توجه به جنسیت خود انتخاب کنند. هر چند یافتن پاسخ دقیق برای سوال فوق کار مشکلی است، با این همه احتمال زیادی وجود دارد که انتخاب رنگ ها ریشه فطری و جنسیتی داشته باشد. شاید در آینده پاسخ این سوال به روشنی یافت شود. آیا تولیدکنندگان اسباب بازی چیزی در این باره می دانند؟اگر به قفسه اسباب بازی ها نگاه کنید، متوجه خواهید شد که آنها کاملاً از رنگ های مورد علاقه کودکان آگاه هستند و از رنگ ها برای جلب توجه و فروش محصولاتشان استفاده می کنند. حتی کمپانی هایی که برای بزرگسالان کالا تولید می کنند نیز در تولیدات خود سلیقه کودکانه را مورد توجه قرار می دهند. در همه این اشیاء تاکید خاصی بر رنگ ها به عنوان عنصر اصلی ساخت مشاهده می شود.

تاکید بر رنگ ها در ارتباط با جنسیت، فقط یک مثال است. اگر شما به بعضی از محصولات و بسته بندی های رنگارنگ آنها توجه کنید، خواهید دید که تولیدکنندگان با این کار می خواهند تمایلات و علاقه مندی های کودکان را به بزرگسالان نیز ارائه کنند. بعضی از والدین بر این باورند که تولیدکنندگان با اهداف سودجویانه قصد فریب کودکان را دارند؛ اما به یاد داشته باشید این کودکان هستند که با دادن پاسخ مثبت نسبت به اینگونه تولیدات موجب رواج آنها می شوند. استفاده از رنگ ها برای کنترل کودکان و نوجوانان از اهمیت بسزایی برخوردار است و اشکال مختلف بکارگیری آنها می تواند نتایج مختلفی داشته باشد. حال که فروشندگان و تولیدکنندگان با شناخت سلیقه کودکان در تولید و ارائه محصولاتشان تا این حد موفق هستند، پس شما نیز می توانید از این روش در جهت تعلیم و تربیت فرزندانتان استفاده کنید.

● نتیجه گیری

پژوهش ها نشان داده است که وقتی شما یک سیب آبی را به کودک نشان بدهید و از او بپرسید: «این چیست؟» مدت بیشتری طول خواهد کشید تا او سیب را بشناسد. یک سیب آبی ممکن است برای کودک مضحک به نظر برسد. این امر حاکی از این است که کودک با خندیدن به اشیای انتزاعی و کاربردهای غلط، قدرت انتقاد خود را نشان داده است. به محض اینکه کودک نام رنگ ها را یاد گرفت، آماده است اطلاعات جدیدتری بیاموزد. والدین همیشه تمایل دارند به روش صحیح به کودکان آموزش دهند. ما بر این باوریم که تأکید بر خصایص رنگی می تواند در تفکیک موضوعات مشابه مفید باشد و از خطا و اشتباه جلوگیری کند.

به خاطر داشته باشید که چشم انسان قادر به تشخیص کلیه رنگ های مابین زرد و مشکی است و مغز به طور خودکار مانع خطای ادراکی چشم ها می شود. اگر شما می خواهید کودکان به بعضی اشیاء دست نزنند، می توانید از رنگ ها به عنوان علامت خطر استفاده کنید. همچنین می توانید درِ اُتاق آنها یا موارد ورود ممنوع را که خطرناک هستند (مانند پله ها و زیرزمین)، با رنگ ها علامت بگذارید. حتی در مورد کودکان بزرگ تر نیز شما می توانید از رنگ ها به عنوان یک عنصر مهم در آموزش آنها استفاده کنید. اگر کودک تان به خوردن بعضی از غذاهای مفید علاقه نشان نمی دهد نیز می توانید از رنگ ها کمک بگیرید.